“แม่” ในวันไร้เงา “ลูก” ความจำเป็น ตั้งหน่วยสืบสวนสอบสวนคดีเด็กหาย

นี่เป็นข้อมูลจากศูนย์ข้อมูลคนหายเพื่อการต่อต้านค้ามนุษย์มูลนิธิกระจกเงา รวบรวมไว้จากช่องทางต่างๆ เช่นโซเชียลมิเดีย โทรศัพท์ และการลงพื้นที่เก็บข้อมูล ด้วยเจ้าหน้าที่เพียง 3 คน  เห็นชัดเจนว่า นับตั้งแต่ปี 2556 ที่พบคนหายเพียง 270 คน ก็เพิ่มสูงขึ้นต่อเนื่อง มาเป็น 1,661 คน ในปี 2558 และปี 2559 ถึงสิ้นเดือนกรกฎาคม พบคนหายไปแล้ว 690 คน

ตัวเลขคนหายที่เพิ่มสูงขึ้น มูลนิธิกระจกเงาวิเคราะห์ว่า อาจจะไม่ได้มีความหมายว่า มีบุคคลสูญหายมากขึ้น แต่เป็นเพราะมีช่องทางรับแจ้งและเก็บข้อมูลคนหายได้มากขึ้น มากกว่า นั่นหมายความว่า หากมีช่องทางที่ครอบคลุมมากกว่านี้ ก็อาจจะพบตัวเลขที่สูงกว่านี้ก็เป็นได้ หรืออีกนัยยะหนึ่ง คือ อาจจะมีบุคคลสูญหายจำนวนมาก ที่ไม่ปรากฎเป็นข้อมูล

หาพิจารณาจากรายละเอียดบุคคลสูญหายที่มากขึ้น จะพบว่า กลุ่มเด็กสูญหายเป็นลำดับ 2 รองจากผู้สูงอายุ

ส่วนลักษณะการสูญหาย มีข้อมูลที่น่าสนใจและอาจจะต่างจากความเชื่อที่เราเข้าใจกันอยู่ คือ นอกจากการถูกลักพาตัว พบว่า ความไม่พร้อมของครอบครัวจนทำให้เด็กอยู่ในภาวะบีบรัดและหนีออกจากบ้านไปโดยสมัครใจ เป็นสาเหตุที่สูงกว่า

ส่วนการเพิ่มประสิทธิภาพในการติดตาม แม้ที่ผ่านมามูลนิธิกระจกเงาจะสามารถผลักดันให้ตำรวจรับแจ้งความโดยไม่ต้องรอครบ 24 ชั่วโมงได้แล้ว แต่ด้วยคดีอาชญากรรมในภาพรวมในเพิ่มสูงขึ้น ทำให้การสะสางคดีเด็กหายถูกให้ความสำคัญเป็นลำดับรองลงมา มูลนิธิกระจกเงาจึงเตรียมเสนอให้ตำรวจตั้งหน่วยงานสืบสวนสอบสวนคดีคนหายหรือเด็กหายโดยเฉพาะมารับผิดชอบ เพราะคดีเหล่านี้ เมื่อเกิดขึ้นแล้ว หากไม่สามารถเยียวยาผู้เสียหายได้อย่างทันท่วงที ความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับสภาพจิตใจของคนในครอบครัวผู้เสียหาย ก็ยากที่จะรักษาบาดแผล