ก่อนไปตั้งเป้า 109 เหรียญทอง แต่แข่งจบนักกีฬาไทยทำได้ 72 เหรียญทอง ต่ำสุดในรอบ 20 ปี โดยครั้งก่อนหน้านี้ที่ไทยได้เหรียญทองน้อยกว่านี้ คือ 65 ทองใน ซีเกมส์ที่บรูไน เมื่อปี 1999 แต่ครั้งนั้นก็มีชิงแค่ 233 ทองเท่านั้น น้อยกว่าครั้งอื่นๆที่มีให้ชิงถึง 400 ทอง
กรีฑา ชิง 45 เหรียญทอง ไทยครองเจ้าเหรียญทองมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ไทยได้มาเพียงแค่ 9 เหรียญทอง และเป็นเวียดนามที่โกยไปถึง 17 เหรียญทอง กลายเป็นมหาอำนาจกรีฑาชาติใหม่ ขณะที่ไทย มาตรฐานตกลงมาก โดยเฉพาะในประเภทลู่ ได้เพียง 2 ทองเท่านั้น จากผลัด 4คูณ100 เมตรชาย และผลัด 4 คูณ 400 เมตรชาย ทีมที่ต้องทบทวนผลงานอย่างยิ่ง ผลัด 4คูณ100 เมตรหญิง ที่มีดีกรีเป็นแชมป์ 16 สมัยติดต่อกัน แต่ครั้งนี้กลับพลาดให้ทีมลมกรดสาวเวียดนาม
ว่ายน้ำ ชิงชัย 40 เหรียญทอง แม้ไทยจะเก็บมาได้ 2 ทอง จากกบ200เมตรชายและหญิง ซึ่งมากกว่าซีเกมส์ครั้งที่แล้ว ที่ได้มาแค่ 1 ทอง แต่เมื่อเทียบกับในอดีตที่ไทยเคยคว้าเหรียญจากว่ายน้ำได้เป็นกอบเป็นกำ และเมื่อมองไปที่คู่แข่งอย่างสิงคโปร์ ที่พัฒนานักกีฬาอย่างโจเซฟ สคูลลิ่งไปถึงระดับโอลิมปิกแล้ว รวมถึงเวียดนาม ที่พัฒนาขึ้นมาได้น่ากลัว กวาดไปถึง 10 ทองจากซีเกมส์ 2 ครั้งหลังสุด ยิ่งทำให้สมาคมว่ายน้ำคงต้องเร่งปรับแผนกลยุทธ์ใหม่ เพื่อกลับมากอบกู้ชื่อเสียงคืนให้ได้
เช่นเดียวกับ ยิมนาสติก ชิงชัย 20 เหรียญทอง ไทยได้แค่ 1 เงิน กับ 6 ทองแดงเท่านั้น เป็นครั้งแรกที่ไทยไม่ได้ทองแม้แต่เหรียญเดียว แถมภาพที่แฟนกีฬาไทยได้เห็นในการแข่งขัน คือนักยิมนาสติกไทย พลาดหล่นจากอุปกรณ์บ่อยครั้ง ซึ่งต่างจากชาติเพื่อนบ้านอย่างมาเลเซีย และเวียดนาม ที่พัฒนานักกีฬาสายเลือดใหม่ได้อย่างดีเยี่ยม
