ขวัญ อุษามณี
“ตอนเด็กๆเป็น “ขวัญ” เด็กที่ชอบเล่นและเป็นเด็กที่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แต่ว่าตอนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าเราทำงานนะ แต่รู้สึกว่ามันสนุกกับการใช้ชีวิต ได้ไปเจอพี่ๆที่กองได้ไปเจอได้เล่น มันไม่เหมือนฟีลทำงาน เป็นความอบอุ่นของเราที่เราอยากจะอยู่ในจุดตรงนั้นค่ะ แต่ถึงจะเป็นเด็กที่ต้องทำไปด้วยก็วีรกรรมแสบๆนะคะ มีเหตุการณ์ที่จำฝังใจเลยก็คือ เล่นหนังยางที่นิ้วแล้วที่นี้พันไปพันมามันก็แกะไม่ออกร้องไห้ด้วย เพราะว่าตอนเด็กๆคุณพ่อคุณแม่ก็ฝึกให้เราโตด้วย เหมือนล้มก็ไม่ให้เราร้องไห้ แล้วหนังยางเราพันเข้าไปแล้ว เราก็แบบตายละ พ่อแม่จะช่วยยังไงกลัวนิ้วขาด ตอนนั้นมันก็เหมือนคิดเยอะด้วย แต่อันนี้มันเป็นตอนเด็กๆเลยนะ แต่มันฝังใจเลยแบบจำได้จนถึงปัจจุบันค่ะ”
ฟิล์ม ธนภัทร
“ปกติผมก็เป็นเด็กซนทั่วไปนี่แหละครับ ตามประสาผู้ชายเลย ถ้าถามถึงวีรกรรมวีรกรรมแสบๆตอนเด็ก ต้องเรื่องนี้เลยครับ ผมจำได้ว่าน่าจะสัก ป.6 มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ช่วงนั้นมันเหมือนยังเด็กแล้วร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง คือเลือดกำเดาก็จะไหลบ่อย แล้วมีวันหนึ่งเลือดกำเดาไหลเป็นช่วงทานข้าวพักกลางวัน ช่วงสมัยประถมถาดกินข้าวตอนกลางวันจะเป็น ถาดหลุม แล้วเหมือนผมเอาเลือดกำเดาของตัวเองไปใส่ในหลุมถาดข้าว แล้วเอาไปเล่นกับเพื่อนแต่เพื่อนไม่เล่นด้วย เหมือนกับเอาไปแหย่ๆแบบมือเปื้อนเลือด เอาถาดหลุมไปแหย่ๆเพื่อน เพื่อนไม่เล่นด้วยก็ไปโกรธเพื่อน จนกลายเป็นเรื่องชกต่อยกัน คิดว่าน่าจะเป็นวีรกรรมที่แสบที่สุดของตัวเองเท่าที่นึกได้ เพราะปกติผมเป็นคนซนๆแต่ไม่ได้แสบอะไรขนานนั้นครับ” ( หัวเราะ )
แจ๊คกี้ จักริน
“ตอนเด็กซนมากครับ เป็นเด็กที่อยู่นิ่งๆ ไม่ได้เลย ชอบแกล้งน้องมากด้วยครับ ส่วนวีรกรรมแสบๆของผมตอนเด็ก ก็น่าจะเป็นช่าวงประมาณ 5-6 ขวบ ผมเคยไปวิ่งเล่นในหมู่บ้านแล้วหกล้ม พอล้มเราก็เอามือยันพื้นไว้ใช่ไหมครับ แต่ไม่ใช้พื้นธรรมดาเป็นพื้นที่เป็นต้นกระบองเพชร ก็เลยได้แผล ได้หนามกระบองเพชรมาเต็มมือเลย เดือดร้อนให้คุณแม่ต้องมาดึงออกให้ทีละอัน จำได้ว่าตอนนั้นร้องไห้เลยครับ แล้วก็เข็ดเลยด้วย ครั้งต่อไปผมก็วิ่งให้มันช้าลงตลอดเลย”(หัวเราะ)
เก้า สุภัสสรา
ตอนเด็กๆ “เก้า” เป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนนะ แล้วก็จะเป็นเด็กที่เนิร์ดๆหน่อย แต่เนิร์ดแบบแสบ ไม่ใช่เนิร์ดแบบตั้งใจเรียนขนาดนั้น ( หัวเราะ ) เหมือนทุกคนในกลุ่มก็เป็นเนิร์ดแบบแสบ คือตั้งใจเรียนแหละแต่ว่าพอคาบเรียนก็ไม่ได้แบบคอนเซนเทรดขนาดนั้น แต่ก็สอบได้ที่ดีๆกันนะคะ เรื่องแสบๆวีรกรรมวัยเด็กก็มีค่ะ ( หัวเราะ ) คือตอนเรียนพออยู่ห้องวิทย์-คณิตเพื่อนทุกคนก็จะแสบหมดค่ะห้องหนู ทุกคนคือขี้เกียจเรียน แต่จะมีเด็กคนหนึ่งในห้องที่ตั้งใจเรียนมากๆ แล้วก็แบบทุกคนไม่อยากเรียนฟิสิกส์ ทุกคนก็เลยจะเอาเด็กที่ตั้งใจเรียนคนนี้ออกไปจากห้องให้ได้ แล้วทุกคนก็พยายามหนีไปห้องประชุมเพื่อไปทำอะไรอย่างอื่นที่ไม่เข้าเรียนฟิสิกส์ ก็ต้องลากเพื่อนเด็กเรียนคนนี้ที่จะทำเพื่อนทั้งห้องซวยออกมาจากห้องนั้นให้ได้ เรียกง่ายๆว่าพากันแสบยกทีมค่ะ”
สิงโต ปราชญา
“ผมเป็นเด็กค่อนข้างดื้อเงียบ พ่อกับแม่เคยชอบบอกว่าจริงๆเป็นคนดื้อเงียบนะ แต่ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจคำว่าดื้อเงียบ คงจะเพราะว่าถ้าผมเห็นว่าอะไรที่ไม่อยากทำตามก็จะไม่ทำ อีกอย่างคือตั้งแต่เด็กเป็นคนไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมเท่าไหร่ หนีตลอดครับ ( หัวเราะ ) ถ้าถามว่ามีวีรกรรมแสบๆเหมือนเด็กคนอื่นๆไหม ก็พอมีครับ ( ยิ้ม ) คือไม่แน่ใจว่าม.ต้นมีไหม เพราะตอนมัธยมผมเนี่ยเป็นพวกคนไร้ตัวตน ไม่ค่อยยุ่งกับใครแล้วก็เงียบหายไปเลย ( หัวเราะ ) แต่ว่ายกเว้นม.ปลายที่เล่นกีฬาก็เลยมีเพื่อน แต่ว่าม.ต้นคือไม่มีไรเลย แสบสุดๆก็คงแค่โดดกิจกรรมแล้วไปซ่อนใต้โต๊ะ ไปซ่อนในห้องน้ำแล้ว แบบไม่มีใครจับได้ด้วยว่าโดด อ่อ..แล้วมีแบบว่าโดดเข้าแถวตอนเช้าด้วยครับ คือวิ่งหนีอาจารย์เลย พูดง่ายๆว่าเป็นคนหนีเก่ง ( หัวเราะ )
คริส พีรวัส
“ตอนเด็กๆ “คริส” เป็นเด็กที่ดื้อมากเลยครับ บางทีก็ชอบขโมยเงินอาม่าไปซื้อขนม แล้วก็ชอบไม่กลับบ้าน ชอบออกไปข้างนอกแล้วกลับมาตอนเย็นๆค่ำๆเกินเวลาที่คนในบ้านกำหนด ดื้อมาก แต่ว่าฟังพี่ชายนะ เพราะพี่ชายจะดุมาก ดุแบบดุเลย แบบตีอะไรแบบนี้เลยครับ ดุมากกว่าพ่อแม่ ผมก็เลยจะดื้อกับพ่อกับแม่ ( หัวเราะ ) ส่วนวีรกรรมแสบๆของผม คือผมเคยหมั่นไส้เพื่อนในโรงเรียนมากๆจำได้ว่าตอนนั้นอยู่ประถม แล้วด้วยความที่เพื่อนชอบเอากล่องดินสอมาอวด ผมก็เลยขโมยกล่องดินสอเอาไปทิ้ง คือไม่ได้ขโมยมาเป็นของตัวเองด้วยนะ ขโมยเอาไปทิ้งเลย จำได้ว่าโดนเรียกผู้ปกครองเลยครับ คุณพ่อคุณแม่ต้องไปโรงเรียนแล้วก็โดนทัณฑ์บนด้วยครับ ตอนประถมถือว่าแสบพอประมาณเลยครับ”
ซานิ นิภาภรณ์
“ตอนเด็กๆหรอคะ โอ้โห!!ตอนนั้นเป็นเด็กขี้อาย เพราะว่าเป็นประเภทที่ไม่ชอบทำกิจกรรมเลย เวลาใครดันขึ้นไปทำกิจกรรมก็จะแบบรู้สึกว่าไม่อยากทำ แต่ว่าเป็นคนที่ถ้าอยู่กับกลุ่มเพื่อนนี่จะเป็นพวกหัวโจก เฮฮา แกล้งคน ก็เลยจะมีวีรกรรมแสบๆเยอะมากค่ะ ตอนประมาณ 6 ขวบ สมมุติว่าถ้าไม่ชอบหน้าใครก็จะแกล้ง เด็กๆทุกคนจะมีกระติกน้ำ เราจะเอาน้ำสบู่ลงไปใส่ในกระติกน้ำคนอื่น แกล้งคนที่ชอบแกล้งเรา เรียกว่าเป็นการเอาคืน พอเริ่มโตขึ้นมาก็เราเป็นคนห้าวๆ แล้วเรียนหญิงล้วนก็มีเปิดกระโปรงคนอื่นบ้าง แต่พอคนอื่นจะรุมแกล้ง เราก็กลางกระโปรงขึ้นมาแบบเปิดเองเลย ให้เห็นคือไม่ต้องมีใครมาเปิดเรานะ ในโรงเรียนก็จะจำเราได้ว่าเราเป็นพวกแสบมาก จนอาจารย์รู้ว่าเราแสบจริงๆก็เลยดึงเอามาทำเป็นกรรมการนักเรียนที่สามารถที่จะควบคุมคนอื่นได้ เพราะเราเป็นคนผิดกฎมาก่อน คล้ายๆว่ามีประสบการณ์มาก่อน อย่างที่บอกค่ะเรื่องแสบๆเยอะมากจริงๆ”
ปอร์เช่ ศิวกร
“ตอนเด็กๆ ผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างขี้เกียจครับ ( หัวเราะ ) แล้วก็ติดเกมมากๆด้วย ขนาดที่ว่ายอมอดนอนเพื่อเล่นเกม เป็นเด็กที่ไม่ชอบทำอะไรเพราะจะสนุกกับการเล่นเกมมากที่สุด เพราะแบบนี้เองทำให้ผมไม่ค่อยมีวีกรรมแสบๆตอนเด็กมากเท่าไหร่ เพราะว่าผมมัวเล่นแต่เกม (หัวเราะ) เท่าที่จำได้ก็จะมีแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบวิ่งเล่นและซนจนชนขอบโต๊ะปิงปอง คิ้วแตกเลยครับ แบบนี้จะเรียกว่าซนหรือแสบดีเนี่ย” ( หัวเราะ )
