ศรีสะเกษกันเอง บ่ต้องเกรงใจกัน…หากพูดถึงจังหวัดในภาคอีสานที่มีความผูกพันกับโลกลูกหนังในระดับที่เรียกได้ว่าเข้าเส้น และบ้าบอลสุด ๆ ชื่อของจังหวัด ศรีสะเกษ มักจะถูกยกมาเป็นอันดับต้น ๆ ที่นี่ไม่ใช่แค่มีทีมฟุตบอล แต่ฟุตบอลได้กลายเป็น หัวใจและลมหายใจ ของคนในจังหวัดไปแล้ว…
ทำไมคนศรีสะเกษถึงถูกขนานนามว่าเป็น "เมืองคนบ้าบอล"? นี่คือรากฐานความคลั่งไคล้ที่ฝังลึกและยากจะหาใครมาเทียบได้ เอิร์นจะพาไปไขคำตอบกัน
พลพรรคกูปรีอันตรายเคยมียุคที่รุ่งเรือง ปี 2010 พวกเขาเคยเลื่อนชั้นสู่ลีกสูงสุดของประเทศอย่างไทยลีก ได้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ นักเตะชุดนั้นอาจจะมีชื่อที่พอคุ้นหูแฟนบอลไทยลีกอยู่บ้าง อาทิ กัปตันแป๊ะ ไพโรจน์ อนันตณรงค์, ปิยะวัฒน์ ทองแม้น, ไกรสร ศิลาคำ ฯลฯ ในยุคนั้นบอกเลยว่า
ไม่ว่าจะเกมเหย้า หรือเกมเยือน แฟน ๆ กูปรีอันตราย พร้อมตามไปซัพพอร์ตทีมเสมอ สิ่งที่เกิดขึ้นบ่อย ๆ ก็คือ ที่นั่งบนอัฒจันทร์ฝั่งทีมเยือนมักจะไม่พอ สำหรับแฟนบอลที่ตามไปเชียร์ทีมรักของพวกเขา
หรือบางครั้งภาพที่ทุกคนเห็นในสนามคือ กองเชียร์ศรีสะเกษเยอะกว่าแฟนบอลเจ้าของบ้านเสียอีก นี่กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
ส่วนการแข่งขันในบ้านที่ สนามศรีนครลำดวน อัฒจันทร์ก็ถูกเติมเต็มด้วยแฟนบอลจนแน่นขนัดทุกนัด พวกเขาคอยส่ง พลังใจ และเสียงเชียร์ที่มาจากหัวใจจริง ๆ กำลังใจที่แฟนบอลปล่อยออกมาในแต่ละเกม จึงมีความหมายมากกว่าแค่เสียงเชียร์ เพราะมันคือเสียงที่เต็มไปด้วย "ความรู้สึกร่วม" และเป็นแรงผลักดันให้ทีมสู้สุดกำลัง
แต่อย่างที่ทุกคนรู้ดี สุดท้ายแล้ว ศรีสะเกษ เอฟซี ก็ได้หายไปจากปัญหาต่าง ๆ ที่ทีมต้องประสบพบเจอ คดีที่ยืดเยื้อกันมาเป็นเวลากว่า 10 ปี สุดท้ายแล้ว ทีม ๆ นี้จึงได้หายไปจากสารบบบอลไทยไปตลอดกาล
แต่…ฟ้าหลังฝนมันสดใสเสมอ ศรีสะเกษไม่เคยขาดทีมฟุตบอลชั้นยอด เพราะที่นี่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองบ้าบอลอยู่แล้ว โลกลูกหนังกลับมาบานสะพรั่งที่เมืองดอกลำดวนอีกครั้ง
พวกเขามีทั้ง ศรีสะเกษ ยูไนเต็ด ที่กำลังโลดแล่นอยู่ในศึกไทยลีกสอง ภายใต้การคุมทัพของน้าฉ่วย สมชาย ชวยบุญชุม อยู่อันดับที่ 6 ของตารางคะแนน แถมมีแฟน ๆ เข้ามาเชียร์ที่สนามศรีนครลำดวนอย่างหนาแน่น มากไปกว่านั้น เมืองดอกลำดวนแห่งนี้ยังมี ราษีไศล ยูไนเต็ด ทีมน้องใหม่ฟอร์มแรงที่ยืนจ่าฝูงไทยลีกสองอยู่ในตอนนี้ ทำผลงานอย่างยอดเยี่ยมด้วยการยังไม่แพ้ใครเลยสักนัดเดียว
ทั้ง ๆ ที่ก่อนเริ่มต้นฤดูกาล ต่างมีคนมาสบประมาททีมน้องใหม่ทีมนี้ ว่าน่าจะไม่รอดแน่ ๆ ในศึกไทยลีกสอง เพราะพวกเขาไม่ได้มีเงินถุงเงินถัง แถมเป็นทีมที่มีมูลค่านักเตะน้อยที่สุดเป็นอันดับ 16 ของลีก
แต่ภายใต้การกุมบังเหียนของโค้ชหนุ่มอานนท์ บรรดาศักดิ์ ก็ได้พาพญาวานรบินสูงอยู่ในตอนนี้ น่าสนใจมาก ๆ ว่าราษีฯจะโลดแล่นไปได้ไกลแค่ไหน และจะขึ้นสู่ไทยลีกได้ในปีแรกเลยหรือไม่ ต้องรอติดตามต่อไป
นอกจากนี้ ความคลั่งไคล้ในฟุตบอลของชาวศรีสะเกษ ยังลามไปถึงวงการบอลเยาวชน ทีมจากจังหวัดศรีสะเกษก็แมสไม่แพ้กัน ยกตัวอย่างเช่น ในฟุตบอล 7 สี ศรีสะเกษมีทั้งมัธยมบราซิล “โรงเรียนกันทรารมณ์” ที่เคยสร้างเซอร์ไพรส์คว้าแชมป์ได้เมื่อสองปีที่ผ่านมา
รวมถึงในปีนี้ก็มีโรงเรียนที่น่าจับตาอย่าง “โรงเรียนโพธิ์ธาตุประชาสรรค์” ที่มาแข่งขันในวงการบอล 7 สีเป็นปีแรก มาได้ไกลถึงรอบ 16 ทีม ก่อนจะตกรอบไป
ซึ่งพอกล้องหันไปหากองเชียร์…ก็เป็นกองเชียร์ที่เชียร์ ศรีสะเกษ ยูไนเต็ด หรือ ราษีไศล ยูไนเต็ด เป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั่นแหละ ที่มาเชียร์ลูก ๆ หลาน ๆ ของพวกเขาลงเตะในรายการนี้ สมฉายาเมืองแห่งการบ้าบอลจริง ๆ
และสำหรับคนศรีสะเกษ ฟุตบอลคือสัญลักษณ์ของการต่อสู้เพื่อ ศักดิ์ศรีและตัวตน พวกเขาใช้เกมกีฬาเป็นพื้นที่แสดงพลังความสามัคคีและไม่ยอมแพ้
เมื่อมีการแข่งขัน สนามฟุตบอลจะกลายเป็น ศูนย์รวมจิตใจ ของคนทั้งจังหวัด เป็นสถานที่ที่ผู้คนมารวมตัวกันเพื่อหลีกหนีความเครียดและแบ่งปันความหวังร่วมกัน การได้เชียร์ทีมบ้านเกิดให้ได้รับชัยชนะ จึงเป็นความสุขและความภูมิใจที่คนทั้งจังหวัดได้รับร่วมกัน
วัฒนธรรมการรักฟุตบอลถูกถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นอย่างแข็งแกร่ง ผู้ใหญ่จะพาเด็ก ๆ เข้าสนามตั้งแต่ยังเล็