ฟิลด์ฮอกกี้ หรือฮอกกี้กลางแจ้งเป็นกีฬาที่เหมือนกับนำฟุตบอลและกอล์ฟมาผสมกัน คือแข่งในสนามหญ้า ผู้เล่นแต่ละทีมจะช่วยกันทำเกม โดยใช้ไม้บังคับลูก เพื่อทำประตูรวมถึงเกมรับด้วย แต่ถ้าไม้ไปโดนขาฝ่ายตรงข้ามถือว่าฟาวล์ ซึ่งการแข่งขันจะแบ่งออกเป็น 2 ครึ่ง ครึ่งละ 35 นาที
แม้จะยังเป็นกีฬาที่ค่อนข้างใหม่สำหรับคนไทย แต่ในชุมพร ระนอง เกมส์ ครั้งนี้ มี 9 จังหวัดเข้าร่วมแข่งขัน ซึ่งเกมที่สร้างสีสันที่สุด ยกให้การพบกันของ บุรีรัมย์ กับ นราธิวาส
นราธิวาส เป็นจังหวัดที่มีชาวมุสลิมอยู่เป็นส่วนใหญ่ ทำให้เกือบร้อยละ 90 ใช้ภาษายาวีในการสื่อสาร เช่นเดียวกับทีมฮอกกี้หญิง โค้ชเลือกใช้ภาษายาวี บอกแผนการเล่นให้ลูกทีม อย่างเช่นคำว่า ตูรง แปลว่า ลงมารับ , น๊าย หมายถึงบุกขึ้นไป และ บือเด คือยิง
ด้าน บุรีรัมย์ เป็นจังหวัดที่อยู่ติดชายแดนเขมร ผู้เล่นในทีมก็ใช้ภาษาเขมรกันได้หมด โค้ชจึงสั่งลูกทีมด้วยภาษาเขมร เช่น จรุง คือให้ขยับไปที่มุม , ไวชงายชงาย หมายถึง ตีลูกยาว และ ลื่นลื่น แปลว่าเร็วๆ
ทั้ง 2 ทีม ใช้ภาษาของตัวเองแทนภาษาไทยกลางสื่อสารเป็นปกติอยู่แล้ว แต่คนที่จะสับสนที่สุด ก็คือผู้ชม และนี่ก็ถือเป็นอีกหนึ่งกิมมิค ที่ทำให้ทุกครั้งที่ บุรีรัมย์ และ นราธิวาส พบกัน คนดูจะรอลุ้นว่าโค้ชทั้ง 2 ฝ่ายสั่งอะไร แล้วเดาไปตามๆกัน จากลีลาหรือแอคชั่นของโค้ชนั่นเอง