กรณีเหตุเครื่องบินโดยสารสายการบินเดลตาแอร์ไลน์ส (Delta Airlines) พลิกคว่ำขณะลงจอดที่สนามบินโทรอนโตเพียร์สันของแคนาดาเมื่อวันที่ 17 ก.พ. แต่ทั้ง 80 ชีวิตบนเครื่องไม่มีใครเสียชีวิตเลยนั้น สำหรับหลายคนอาจเรียกว่าเป็น “ปาฏิหาริย์“
แต่ผู้เชี่ยวชาญบอกว่า นี่คือปาฏิหาริย์ที่มีรากฐานมาจากการออกแบบและบทเรียนต่าง ๆ ในอดีต
รศ.ไมเคิล แม็กคอร์มิก จากมหาวิทยาลัยการบินเอ็มบรี-ริดเดิล กล่าวว่า “เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมากที่เราเห็นเครื่องบินพลิกหงายท้องแบบนั้นและมีคนรอดออกมา”
เขาเสริมว่า “ความคิดที่ตามมาคือ นี่เป็นเรื่องของการออกแบบ เป็นเรื่องของวิศวกรรม เป็นการวิจัยการบินพลเรือนหลายปีที่ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้”
โดยสรุปแล้ว มีอยู่ 3 ปัจจัยที่ทำให้ไม่เกิดความสูญเสียจากเหตุครั้งนี้
ถังเชื้อเพลิงส่วนใหญ่ถูกเก็บไว้ที่ปีกเครื่องบิน
ภัยพิบัติทางการบินในอดีตทำให้ผู้เชี่ยวชาญได้เรียนรู้ว่า เชื้อเพลิงเครื่องบินควรถูกเก็บไว้ที่ปีกเครื่องบิน ไม่ใช่ลำตัวเครื่องข้างใต้ผู้โดยสารโดยตรง
“ในยุคแรก ๆ ของการบิน เชื้อเพลิงถูกเก็บไว้ที่ใต้ท้องเครื่องบิน” แม็กคอร์มิกกล่าว
เมื่อเครื่องบิน Bombardier CRJ900 ของเดลตาพลิกคว่ำและลื่นไถลไปตามรันเวย์ ปีกขวาที่บรรจุเชื้อเพลิงก็หักออก ทำให้เกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่ แต่ตัวเครื่องบินยังคงลื่นไถลต่อไป
โจ จาคอบเซน วิศวกรด้านการบินและอวกาศที่เคยทำงานให้กับโบอิ้งและสำนักงานบริหารการบินแห่งชาติสหรัฐฯ (FAA) บอกว่า ในเหตุการณ์นี้ ปีกที่หักออกไปพร้อมกับเชื้อเพลิงทำให้ไฟไม่เข้าไปในห้องโดยสาร
“สิ่งของอาจแตกออกได้ … แต่ถ้ามันอยู่ในข้อกำหนดการออกแบบ คุณต้องดูว่ามันแตกอย่างไร และมันแตกออกตามการออกแบบหรือไม่” จาตอบเซนกล่าว
ที่นั่งที่ออกแบบมาเพื่อความปลอดภัย
ปัจจัยที่สองคือที่นั่งบนเครื่องบินซึ่งคำนึงถึงความปลอดภัยมากกว่าความสะดวกสบาย โดยเครื่องบินพาณิชย์สมัยใหม่ส่วนใหญ่จำเป็นต้องมีที่นั่งที่เรียกว่า “ที่นั่ง 16G” ซึ่งหมายความว่าสามารถทนต่อแรงโน้มถ่วงได้ 16 เท่า
แม็กคอร์มิกกล่าวว่า “คุณคงไม่อยากให้ที่นั่งพังหรือหลวมในเวลาที่เกิดอุบัติเหตุเครื่องบิน แม้ว่าเครื่องจะคว่ำก็ตาม ดังนั้นที่นั่งจึงไม่ได้ออกแบบมาเพื่อความสะดวกสบายโดยเฉพาะ แต่ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ทนทานในกรณีที่เกิดอุบัติเหตุ”
ที่นั่งยังมีคุณสมบัติด้านความปลอดภัยที่เรียบง่ายแต่สำคัญยิ่ง นั่นคือเข็มขัดนิรภัยที่ช่วยชีวิตได้
ฮัสซัน ชาฮีดี ประธานและซีอีโอของมูลนิธิเพื่อความปลอดภัยในการบิน กล่าวว่า “ในกรณีนี้ หากไม่มีเข็มขัดนิรภัย ผู้โดยสารคงกระเด็นไปมาและได้รับบาดเจ็บอีกมาก”
ขณะที่ ปีเตอร์ โกลซ์ นักวิเคราะห์การบิน อดีตกรรมการผู้จัดการของคณะกรรมการความปลอดภัยการขนส่งแห่งชาติสหรัฐฯ บอกว่า หากเหตุการณ์เครื่องบินพลิกแบบนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ทศวรรษก่อน ผลที่ตามมาอาจเลวร้ายกว่านี้มาก
“สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ เครื่องบินพาณิชย์ทุกลำมีที่นั่งที่ล็อกไว้กับรางซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของลำตัวเครื่องบิน ซึ่งสามารถทนต่อแรงกระแทกได้ถึง 16 จี” โกลซ์กล่าว
เขาเสริมว่า “นั่นหมายความว่าในการลงจอดฉุกเฉินแบบนี้ หากคุณรัดเข็มขัดนิรภัยอย่างถูกต้อง คุณจะรอดจากแรงกระแทกและมีโอกาสหนีออกมาได้ และเมื่อคุณรวมสิ่งนี้เข้ากับความก้าวหน้าของวัสดุทนไฟ … คุณมีโอกาสที่ดีจริง ๆ ที่จะรอดมาได้ หากคุณปฏิบัติตามคำแนะนำ”
ลูกเรือที่ยอดเยี่ยม
แม้ว่าวิศวกรรมเทคโนโลยีขั้นสูงอาจช่วยชีวิตคนได้ แต่แม็กคอร์มิกกล่าวว่า “เราไม่สามารถให้เครดิตกับลูกเรือได้มากพอสำหรับการอพยพผู้โดยสารจากเครื่องบินอย่างปลอดภัย”
ซารา เนลสัน ประธานระดับนานาชาติของ Association of Flight Attendants-CWA กล่าวว่า พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน 2 คนในเที่ยวบินนี้ไม่เคยนำเครื่องบินลงจอดแบบหงายท้องมาก่อน แต่ทั้งคู่ได้รับการฝึกฝนสำหรับสถานการณ์ต่าง ๆ รวมถึงการอพยพผู้โดยสารภายใน 90 วินาที
และแม้ว่าผู้โดยสารหลายสิบคนจะห้อยหัวลงมาเหมือนค้างคาว แต่ลูกเรือก็สามารถอพยพผู้โดยสารทั้งลำได้ภายในเวลาไม่ถึง 90 วินาที
เนลสันบอกว่า “พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินทำหน้าที่ของตนได้อย่างสมบูรณ์แบบ พวกเขาเป็นวีรบุรุษ และหวังว่าสิ่งนี้จะทำให้สาธารณชนตระหนักและรู้สึกขอบคุณผู้ที่ทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินมากขึ้น”
เธอเสริมว่า “พวกเขาต้องรับผิดชอบมากกว่าการเก็บขยะและเสิร์ฟโซดา พวกเขาเป็นมืออาชีพที่ผ่านการฝึกอบรมและมีความรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของผู้โดยสาร และพวกเขาก็ทำผลงานได้อย่างยอดเยี่ยมมาก”
เรียบเรียงจาก CNN
- คอนเทนต์พิเศษ
สำหรับคุณ - TOP ต่างประเทศ
- วิดีโอยอดนิยม
