ผู้สื่อข่าวรายงานว่า บัตรเลือกตั้งของอินโดนีเซียปี 2014 ในบัตรประกอบด้วยรายละเอียด หมายเลขผู้สมัคร ชื่อผู้สมัคร ชื่อพรรค และ โลโก้พรรค ส่งผลให้บัตรบัตรเลือกตั้งครั้งนั้นมีขนาดเท่ากระดาษ เอ2 ที่นิยมพิมพ์เป็นโปสเตอร์โฆษณา แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะจากรอยการพับกระดาษสะท้อนว่า หลังลงคะแนนเสร็จ ประชาชนจะพับกระดาษจนเหลือขนาดไม่แตกต่างจากบัตรเลือกตั้งที่ประเทศไทยใช้ ก่อนหย่อนลงหีบ
ขณะที่ ประเทศอินเดีย แม้จะลงคะแนนด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ แต่ก็จัดทำสัญลักษณ์เพื่อให้ประชาชนเข้าใจง่าย ทั้งการระบุหน้าของผู้สมัครลงในบัตรเลือกตั้ง หรือ หาภาพสัญลักษณ์แทนตัวผู้สมัคร หรือ พรรคการเมืองแต่ละพรรค เช่น รูปช้าง และรูปจักรยาน เพื่ออำนวยความสะดวกสำหรับคนอ่านหนังสือไม่ได้
โดยตามหลักการ รองศาสตราจารย์สิริพรรณ มองว่า หน้าที่ของบัตรเลือกตั้ง นอกจากจะเป็นกระดาษสำหรับลงคะแนน ยังถือเป็นเครื่องมือที่จะสื่อสารกับประชาชนเป็นสิ่งสุดท้ายระหว่างอยู่ในคูหาเลือกตั้ง
ทั้งนี้หากย้อนดูบัตรเลือกตั้งของไทยในอดีต จะพบว่า บัตรเลือกตั้ง ส.ส.เขต มีข้อมูลเฉพาะ หมายเลขผู้สมัคร ส่วนบัตรเลือกตั้งส.ส.บัญชีรายชื่อ มีเฉพาะชื่อพรรคการเมือง และโลโก้พรรค แต่กติกาเลือกตั้งครั้งนี้ไม่เหมือนกับการเลือกตั้งตามรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน ที่จะใช้บัตรเลือกตั้งเพียงใบเดียว ให้ผู้สิทธิ์เลือก ส.ส.เขต และนำคะแนนไปคำนวณให้กับพรรคเป็น ส.ส.บัญชีรายชื่อจากการกากบาทเพียงครั้งเดียว
บุศรินทร์ วรสมิทธิ์ รายงาน